ทุกบทเพลงผมเขียนขึ้นมา จากจิตวิญญาณของชีวิต จากประสบการณ์แห่งความรัก...และความใฝ่ฝันอันแรงกล้า ทุกบทเพลงคือความภาคภูมิใจ คือผลงานชิ้นเล็กๆของคนที่ตามล่าฝัน และยืนหยัดอยู่ด้วยอุดมการณ์
คือการดิ้นรนต่อสู้ ท่ามกลางป่าคอนกรีต ซึ่งเปรียบเสมือนสนามรบสำหรับชีวิตคนพลัดถิ่นอย่างผม
ผมไม่ได้บอกว่า ป่าคอนกรีตเลวร้าย แต่ผมกำลังจะบอกว่า ป่าคอนกรีตคือสนามรบที่ต้องฝ่าฟันและต้องเอาชนะให้ได้
ทุกบทเพลงผมแต่งขึ้นเพื่อตอบสนองจิตวิญญาณของตัวเองและคนอื่น แต่ไม่รู้ว่าคนอื่นบทเพลงของผมจะตอบสนองได้มากน้อยแค่ไหน
ทุกบทเพลง ผมแต่งขึ้นเพื่อตอบแทนผืนแผ่นดินเกิดและภาษาเผ่าพันธุ์ ผมรักและศรัทธาในภาษาเผ่าพันธุ์ของผม ไม่ว่าผมจะอยู่มุมไหนของโลก สิ่งที่ผมสื่อออกมาเป็นภาษาเพลง คือความงดงามและความมีเสน่ห์ของภาษา นั้นคือสิ่งตอบแทน ที่ผมมอบให้กับแผ่นดินและภาษาเผ่าพันธุ์ของผม
ทำไมผลงานแค่นี้ ต้องทำเป็นรู้สึกภาคภูมิใจด้วย ?
ผมตอบตัวเองได้เสมอว่า จะไม่ให้ภาคภูมใจได้อย่างไร เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง...ดิ้นรนไขว่คว้า...ยอมเอาชีวิตตัวเองเข้าเสี่ยงเพื่อตามล่าฝัน ผมบอกตัวเองเสมอว่า ตราบใดที่ฝันของผมยังไม่เป็นจริง ตราบนั้นผมจะไม่มีวันยอมแพ้อย่างเด็ดขาด และนี้คือฝันของเด็กบ้านนอก
ขอบคุณครับ
ทัต ณ ฝั่งโขง |
