ทุกองค์กร ทุกหน่วยงาน ทุกวงการ
ย่อมมีการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น
เล่ห์กลแพรวพราว หน้าตาหล่อสวย
ก็ไม่ได้แปลว่า จริงใจใสชื่อ
สมัยทำงานในองค์กรเอกชนผมโคตรเบื่อเลย
มันเหมือนกับเล่นเกมส์ชิงไหวชิงพริบ
เพื่อเป็นผู้ชนะ เพราะผู้แพ้คือ เหยื่อ…
บางทีความหมั่นใส้ก็ทำให้คนเราตกเกาอี้ได้นะ
ข้ามหัวคนเก่าแก่ จะด้วยเจตนาหรือไม่ก็ตาม
ต้องระวัง ต้องเรียนรู้ใครสูงใครต่ำ
ไม่งั้นเราจะพลาดโอกาสดี ๆไป
อิจฉา…อันนี้ช่วยไม่ได้จริง ๆ
บางทีแคร์พรรคแคร์พวกมากเราก็เสียงาน
จะบุก จะลุย จะสร้างผลงาน
ก็มาติดเกรงใจเพื่อน กลัวคนอิจฉาตาร้อน
กลัวไม่มีเพื่อน (ที่ไม่เอาไหน วัน ๆเอาแต่เม้าส์กับแต่งหน้า)
บางครั้งเราก็ต้องเป็นเหมือนน้ำ
คือไหลไปได้ทุกซอกซอย
เวลาประสานงาน เราจะได้ไม่ติดขัด
เพราะมันมีการวางยาแน่นอน
ถ้าอาการทั้งหมดที่กล่าวมาเกิดขึ้นกับเรา
เป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
แต่ฉุดชีวิตเราได้ถ้าเผลอ บุ่มบ่าม
ยอมโง่ ทำให้คนเราฉลาดขึ้นได้
วิธีที่จะเอาชนะพวกที่กล่าวมาได้คือ
ใช้หลักธรรม, หลักกรรม,อะไรที่เป็นการก่อเวร
เราก็หยุดไม่จองเวร ไม่ก่อกรรม คือให้อภัย
แล้วชีวิตเราจะสูงขึ้น…..
(ทำได้ไหมโยม…?)