คำคม ทัต ณ ฝั่งโขง, งานเขียนสุทัศน์ ศรีพรม
มองโลกแบบ สุทัศน์ ตอนที่ 2 “แกล้งโง่ในวันที่อายุยังน้อย”
ก.ย.
ความจริงผมไม่ได้แกล้งโง่นะ
ความจริงหนุ่มสาวไม่ได้แกล้
หนุ่มสาวส่วนมากทะนงตนดังแม
(ภาษาลาว เอิ้น แมงงอด)
คือมั่นใจในตัวเองมากเกินไป
กลายเป็นคนจังหวัดยะโส ไปสะงั้น (ยโสโอ้หัง)
ผมคนหนึ่งที่มั่นใจตัวเองมา
จนกลายเป็นคนหัวแข็ง ดื้อ ด้าน ชา
โชคดีที่มีผู้ใหญ่ คือเถ้าแก่ คอยอบรมสั่งสอน
บอกกล่าว แบบตรงไปตรงมา
ท่านสอนแม้กระทั้งการวางตัว
ในที่ทำงาน บางทีก็ดุจนก้มหน้ารับชะตาก
คนที่นั่งฟังด้วยจนเขาสงสาร
“ทัต โดนเจ้านายดุ แรงมากกกก”
ถามว่าผมโกรธท่านไหม…?
ไม่นะ…จนลูกน้อง ตั้งฉายาให้ผมว่า “คุณชายทน”
ใครที่เคยได้ดูซีรี่ย์หนังจ
คงจะพอเข้าใจ
ชีวิตผมบางครั้งก็คล้ายๆ พระเอกนะ (55)
ที่เป็นหลานของเจ้าสำนักจอม
เจ้าสำนักรักมาก แอบมาสอนวิทยายุทธให้ในตอนก
และให้เก็บเป็นความลับ
ใคร ๆ มองก็ดูถูกว่า เป็นเด็กเลี้ยงหมูธรรมดา กระจอก
แต่เจ้าตัวหาแสดงฤทธิ์เดชไม
จนบางครั้ง ก็หลงปล่อยของ…เมื่อถูกรั
เด็กเลี้ยงหมู แต่ไม่ได้เลี้ยงแค่หมู ๆ
เขาฝึกวิทยุทธอย่างมุ่งมั่น
แม้ไม่มีโอกาสเรียนในสำนักใ
เพราะแท้จริงแล้ว มันอยู่ที่คน เป็นหลัก สิ่งแวดล้อมเป็นรอง
แล้ววันหนึ่งเขาก็ฉายแวว เมื่อเจ้าสำนักสิ้นลม
เพราะเขาต้องปกป้องสำนักแทน
ส่วนคนอื่นก็แย่งชิงดีชิงเด
เขาคือ จอมยุทธกระบี่ไร้เทียมทาน
ผมเองคงไม่ต้องถึงขนาดจอมยุ
ดูหนังซีรี่หนังจีน ได้แรงบันดาลใจ ได้ข้อคิดได้ปรัชญา
บางครั้งมันก็เหมือนกับการแ
โตขึ้นเราจะเก่งเองอัตโนมัต
เพราะเราสั่งสมความรู้ ความดี มาเยอะไง
คนเรายิ่งโต ยิ่งมีอัตตาเยอะ
มีทุกคน แต่ใครจะรู้ทันห้วงความคิดข
ก็เท่านั้นเอง ถ้ารู้ไม่ทันตัวเอง เขาเรียกว่า
“หลงตน”
