ผมเชื่ออยู่ประโยคหนึ่ง
“ไม่มีอะไรสาย สำหรับคนที่ไม่เคยยอมแพ้
และเริ่มต้นใหม่ได้ตลอดเวลา
เอาเรื่องง่ายๆใกล้ตัวที่สุ
คนที่ทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ
จะลาออกก็ไม่ลาออกสักที
บ่นจนสิ้นเดือนก็มี
จะไปเรียนพิเศษ วันเสาอาทิตย์ก็บ่นโม้อยู่น
จะเลิกกับแฟนที่ไม่เอาไหนก็
มีแต่ระบายทุกข์ให้เพื่อนฟั
(เคยถามเพื่อนบ้างไหมว่า มึงเบื่อกูไหม..?)
โลกนี้กว้างใหญ่ อย่างน้อยก็ใหญ่กว่าใบมะขาม
แต่ก็ยังทำตัวเหมือนโลกนี้แ
ไม่รู้จะไปไหน…..
สุดท้ายก็คิดน้อยใจอยู่คนเด
โลกนี้โหดร้ายกับฉันจัง
คุณว่ามีไหมคนประเภทนี้
มีครับ เปลี่ยนได้ไหม….?
ถ้าเขาได้อ่านบทความนี้ ผมว่าเขาเปลี่ยนแน่นอน
(โอ้วว เว่อร์แล่ว สงสัยจะเปลี่ยนมาด่า…)
“โลกนี้กว้างใหญ่นะ
ถ้าคิดจะสู้เพื่อ….(ความย
ไม่ต้องรอให้อายุเยอะก็ได้
เพราะเวลา…และ โลกที่หมุนไป ไม่รอคุณ
และคุณอย่าบ่นว่า โลกนี้โหดร้ายสำหรับคุณ
คุณยิ่งใหญ่ได้ ถ้าคุณควบคุมตัวเลขอายุของค
ด้วยการ ต่อสู้อย่างสมเกียรติยศศักด
นั้นคือ ประสบความสำเร็จ
ในวันที่อายุไม่มาก หรือ….
รวยตั้งแต่ยังหนุ่ม ยังสาว”
(อย่างน้อยก็ตั้งตัวได้ ก็ OK น้า)