การลาออกครั้งสุดท้าย

เชื่อไหมครับว่า ผมตัดสินใจลาออกเลย
เป็นไงเป็นกันละวะ

1.เจ้านายรักเหมือนพ่อ เหมือนพี่ อยู่ด้วยกันมา 5 ปีกว่าๆ
2.บริษัทรักเหมือนบ้านตัวเอง ไม่ต้องบอกนะว่าแค่ไหน
3.งานเรารักเราเชี่ยวกราก ตรากตรำ
จนใคร ๆ ก็ชมว่าเรา กระบี่มือหนึ่ง เจ้านายให้ฉายา “ด๊อกเตอร์”
4.เรามีเงินเดือนประจำทุกเดือน แม้จะเท่าเดิม
เราก็แสนจะอุ่นใจเหลือเกิน
5.กลัวที่สุดในชีวิต ไม่มีเงินเดือนประจำ จะอยู่อย่างไรหนอ
ญาติพี่น้อง บ้านช่องก็ไม่มี เงินเก็บก็ไม่มี
เป็นคนต่างถิ่นต่างแดนด้วย

6.ใจอีกดวงบอกว่า ถ้ามึงรัก 5 ข้อ ไม่มีวันรวย ล้านเปอร์เซ็น
7.ถ้าไม่ตัด 5 ข้อวันนนี้ จะไม่มีวันนี้อีกแล้ว “เถ่าแก้น้อยอย่างมึง”
8.ข้าขอสัญญาว่า ข้าจะตัด 5 ข้อ ให้ได้แม้ตายก็ยอม

9.”แล้วความฝันที่มึงเขียนไว้” จะเป็นเจ้าของกิจการ
จะเป็นคนที่รวยที่สุดของตระกูล,จะเป็นนักคิดนักเขียน,
จะมีบ้านที่ดิน, จะมีเงินเก็บก่อนตาย 10 ล้าน
“มึงเขียนไว้ทำไม …? มึงจะหลอกตัวเองทำไม…?”

ข้อ 9 นี้ละครับ ที่ทำให้ผมยอมพลีชีพ
เด็ดขาด เด็ดเดี่ยว แน่วแน่
ไม่มีใครเปลี่ยนผมได้อีกแล้ว
ไม่มีใครดึง หรือฉุดผมไว้ได้อีกแล้ว
วันนี้แหละคือวันที่ผมเป็นผู้นำตัวเอง
ที่เด็ดขาดที่สุดในชีวิต

(วันที่ร่ำลาเจ้านายผมร้องไห้
อย่างอาลัยอาวอน ต่อหน้าเจ้านาย
จากประโยคหนึ่ง ท่านพูดว่า

“นายต่างจากคนในบ้านผม แค่ไม่ได้นอนที่บ้าน
ไม่ได้ทานข้าวเย็นด้วยกันทุกมื้อ
(บางมื้อเย็นผมก็ทานข้าวกับเจ้านาย) “

ผมสะอื้นแรงมาก ขี้มูกไหลเกือบเต็มปาก
มันเค็มมากครับ เพราะผมนั่งตัวเกร็ง ไม่กล้าแม้แต่จะขยับเช็ดน้ำมูกตัวเอง

“สรุปว่าผมเป็นเจ้าของ
ผมไม่อนุญาตให้คุณลาออก
ใครจะว่าอะไรอย่างไรอย่าไปสน
ผมเป็นเจ้าของบริษัท”
เจ้านายกล่าวสรุป

ตื่นเช้ามาทำงาน สีหน้าผมเศร้ามาก ๆ
เจ้านายเรียกไปคุยอีก

“สรุปว่า ไง สิ้นเดือนอยู่หรือไป” เจ้านาย

“ไปครับผม” ผมกล่าวหนักแน่น
แต่แฝงไว้ด้วยน้ำตาคลอเบ้า
ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเจ้านาย
ไม่งั้นผมร้องไห้แน่นอน

ณ วินาทีนั้น
พระเจ้ามาโปรด …. ลูกค้าคนสำคัญ
มาพบคุณสุทัศน์อยู่ข้างล่าง
ทันใดนั้น ผมรีบลุกขึ้นและขอตัวอย่างเร่งด่วน

ไม่มีอะไรเจ็บปวดเท่ากับการ
พรากจากสิ่งอันเป็นที่รักครับ

ทัต ณ ฝั่งโขง
หนุ่มตามฝันลูกชาวนา
บันทึก ณ ค่ำคืนที่เงียบสงบ

สุทัศน์ ศรีพรม ได้เพิ่มรูปภาพใหม่ 2 ภาพ 27 กรกฎาคม 2014