อย่าดูถูกคนสำเร็จด้วยสองมือเปล่า

มันเป็นเรื่องจริงเสมอ
ที่คนมองโลกในแง่ร้าย
จะมองแค่ปลายเหตุว่า #เราโชคดีหรือมีตัวช่วย”

แต่เปล่าเลยครับพี่น้อง ผมมีแต่ช่วยเหลือตัวเอง
ทุกวินาทีที่ก้าวเดิน

ช่วงสงกรานต์ผมกลับบ้านนอก…
ผมรู้เลยว่า เงิน…ความร่ำรวย
มันมีอยู่ทุกที่….
#แม้แต่เศษไม้ที่ถูกทิ้งข้วาง แม้แต่สายน้ำที่รินไหล
แม้แต่ธรรมชาติที่สวยงาม

นั่น คือเม็ดเงินมหาศาล
เฉกเช่นที่ผมมองว่า ในเมืองกรุง แม้แต่เสาไฟฟ้าก็มีเงิน
ข้างถนนก็มีแต่เงิน มีแต่คนสายตาที่
กว้างไกลเท่านั้น ถึงจะมองเห็น

ยกตัวอย่าง คุณเอาป้ายขายบ้านไปติดที่เสาไฟฟ้าสิ
แล้วมีคนเห็น เลยติดต่อขอซื้อบ้านราคาหลายล้าน
ลุงมีเข็นรถขายสมตำข้างถนนสร้างรายได้เป็นแสนต่อเดือน
เป็นต้น เห็นไหมครับนี้คือ ไอเดียที่ผมพูดมา

แต่ผมเห็นเด็กบ้านนอกที่ลาวใต้ คงต้องใช้เวลาอีกนาน
เช่นภาคอีสานของไทย กว่าจะหมดพวกขี้เหล้าเมาได้ทุกวัน
หัวยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เมาแล้วก็ตีต่อยกันทุกงาน
ไม่ใช่เมาแล้วสนุก เช่นที่บ้านดอนลบปากดี ลาวใต้ก็ฆ่าแทงกันตายไป 1 ศพ

คนที่โคตรรวยคือ บริษัทเบียร์ลาว

ผมเองตระหนักเสมอในฐานะเด็กบ้านนอก #โคตรบ้านนอกเลย
เป็นเด็กพลัดถิ่น ผมเล่าเส้นทางการต่อสู้
ให้คนที่บ้านนอกฟังว่า กว่าจะมาถึงวันนี้
ไม่ใช่สุขสบายเลยครับ

ในสายเลือดของผมมีแต่ความดี และการต่อสู้ดิ้นรน
แม้จะเจออุปสรรคมากมาย #โคตรมากเลยอุปสรรค

ฉะนั้น เราจะเห็นคนใจแคบมองความสำเร็จของคนอื่นว่า
เพราะเขามีตัวช่วย อย่างนั้นอย่างนี้
เปล่าเลยผมมีสองมือเปล่า มีความดีงาม มีความเสียสละที่มากกว่าคนธรรมดาเป็นร้อยๆเท่า มีความขยันเป็นพันเท่า
มีความซื่อสัตย์ มีความจงรักภักดีต่อแผ่นดินที่ให้เราได้ซุกหัวนอน มีความกตัญญูต่อพ่อแม่ พี่น้องลุงป้าน้าอา

ผมสร้างแรงบันดาลใจก็เหมือนกับการหลอกลวง
ให้คนรุ่นใหม่ คนหนุ่มสาวบ้านนอก หรือ คนอื่นๆ
ประสบความสำเร็จ

หลอกให้คนคิดบวก
หลอกให้คนสู้ชีวิตก่อนที่สองนิ้วจะชี้ฟ้า
คุณสู้มันเต็มที่หรือยัง