ธรรมชาติของคนส่วนมาก ชอบอยู่กับความไม่พอใจเสียเป็นส่วนมาก

“มันยาก” คิดได้อย่างไร

ธรรมชาติของคนส่วนมาก
ชอบอยู่กับความไม่พอใจเสียเป็นส่วนมาก

จนกว่าจะถึงวันอกแตกตาย
คือ วันแตกหักกับตัวเอง และคนอื่น

ผมก็เลยยื่นข้อเสนอว่า

เมื่อเป็นลูกน้องไม่พอใจ

หัวหน้าบริหารไม่ได้เรื่อง
ทำไมไม่หาทาง
ที่จะเป็นหัวหน้าที่ดีแทนเขาสักวัน
แต่ไม่ใช่ไปยุแหย่ให้เขาออกนะ

การทนอยู่กับความไม่พอใจนานเกินไป
มีสิ่งเดียวที่จะเยียวยาได้ คือเวลา

ทว่า มันคือความล้มเหลวของชีวิต

วันที่มีเวลา เรากลับทนขอไปที ทนไปก่อน
วันที่หมดเวลา เรากลับไม่มีแม้แต่คำจะแก้ตัว

คำว่า “พอ” ไม่ควรมีสำหรับชีวิตวัยหนุ่มสาว

เราเกิดมาเพื่อสร้างโลก
เราเกิดมาเพื่อสร้างมูลค่าให้แก่ชีวิตที่ยังขาด…
(ยังไม่รวย)

แต่ถ้าคิดว่า คำว่า “พอ” เหมาะสมสำหรับชีวิตเรา

ผมก็คงจะพูดว่า “เอาที่คุณสบายใจแล้วกัน”

อ้าว…! ไม่รู้จักพอ…ชีวิตก็ลำบากนะสิ

ก็ถ้าลำบากในวัยหนุ่มสาว
มันจะตายหรีอไง ไม่ตาย มีแต่เราขี้เกียจ

ขี้เกียจ
ขี้กลัว
สุดท้าย คือ ขี้แพ้

ลุกขึ้น ฮึดสู้
ถีบประตูบ้านแห่งความยากจนให้มันพัง
เผามันทิ้ง
แล้วสร้างปราสาทหลังใหม่ของเราขึ้นมาครับ