กับข้าวฝีมืออีแม่ “ก้อยปลาแม่น้ำโขง”

ผมสังเกตสีหน้าแม่ช่างมีความสุขใจที่สุดในโลก
ที่แม่ได้สัมผัสความฝันที่เป็นจริงของลูกชาย

แม่ผมเชื่อมั่นในตัวลูกชายมากที่สุด
ประสบความสำเร็จทั้งการศึกษาเล่าเรียน
ประสบความสำเร็จทั้งหน้าที่การงาน

ทุกวันนี้แม่มีเงินเดือนประจำจากลูกชาย
แม่อยากกินอะไรก็ได้กิน
อยากเที่ยวที่ไหนก็ได้ไปเที่ยว

แต่แม่ผมชอบเข้าวัดทำบุญ
งานบุญพระธาตุพนมแม่มาทุกปี
นครวัด พนมเปญ เวียงจันท์
รวมทั้งไปเยี่ยมน้องชายที่เมืองโพนโฮง
แขวงเวียงจันท์ แม่ก็ไปประจำ

สิ่งหนึ่งที่เป็นความฝันของผมคือ
อยากพาแม่มาเที่ยวกรุงเทพให้ได้

ทุกวันนี้ไม่เห็นโทร.หา 2 วัน แม่ก็จะบ่นว่า
เป็นอะไรเงียบไปเลย ไม่เห็นโทรมา

สำหรับผมแล้วผู้หญิงคนนี้ แคร์มากที่สุดในชีวิต
สิ่งที่ผมต่อสู้ ตามล่าฝันในห้วงเวลาที่ผ่านมานั้น
ต้องบอกตามตรงเลยว่า
เพื่อพ่อ (พ่อเสียแล้ว) และ แม่เท่านั้น
เป็นแรงบันดาลใจที่มีพลังตลอดเวลา

ความสำเร็จของผมคือความสำเร็จของแม่
แม้ไม่ยิ่งใหญ่….. แต่มีความหมายสำหรับ
เด็กบ้านนอกพลัดถิ่น จากบ้านมาไกลแสนไกล
ลำบากมากน้อยเพียงใด ไม่มีคำบรรยาย
ผมไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือหรือคำพูดได้หมด
แต่ด้วยความที่เป็นลูกข้าวเหนียว เลือดนักสู้….
ผมจึงสู้….ด้วยการมีชีวิตเป็นเดิมพัน
ถ้าผมไม่สู้…ก็ไม่มีรอยยิ้มอันสุขล้นของแม่วันนี้

ทุกครั้งที่เดินทางเข้ากรุงเทพฯเวลากลับไปเยี่ยมบ้านเกิด
แม่ก็จะจุดธูปเทียน ไหว้วอนเทพเทวาฟ้าดิน
ให้คุ้มครอง ปกป้องลูกชายของแม่ ทุกครั้ง
นี้คือความรักและห่วงใย ที่เหนือกว่าใครในโลกนี้

แม่คือพลังชีวิตของลูก
ลูกได้มีโอกาสทำความดีเล็กๆน้อย ๆ
ตอบแทนบุญคุณของแม่ที่ยิ่งใหญ่
เป็นความสุข และภาคภูมิใจ แม้จะต้องสิ้นลมไป
ก็ภูมิใจทุกครั้งที่ครั้งหนึ่งของชีวิต
ได้ดูแลแม่ ได้ทำความดี ได้สร้างความสำเร็จ
ให้แม่ได้ภูมิใจ มีเกียรติยศศักดิ์ศรี ชื่อเสียงวงค์ตระกูล

รักแม่ที่สุดในโลก
รักแม่ที่สุดในชีวิต
ผมรักแม่จูมศรี ครับ

จากลูกชายนักสู้แห่งลุ่มน้ำโขง
ลูกชายคนที่ 6 จากทั้งหมด 9 คน
ลูกจะก้าวต่อไป และต่อไป ให้ได้ไกลที่สุดของทางฝัน

ปล. ก้อยปลาแม่น้ำโขง แซปที่สุดในโลกครับ

ทัต ณ ฝั่งโขง
9/8/57